Στους τοίχους της μέσα αίθουσας, βαρέλια που θυμίζουν παλιές εποχές που το κρασί το αγοράζαμε χύμα, σε μπουκάλια που τα φέρναμε οι ίδιοι (όσες φορές κατάφερναν να φθάσουν ακέραια και δεν είχαν πέσει θύματα σε κάποιο “μπακότερμα”, στημένο στα γρήγορα στο δρόμο προς τα εκεί, “εσύ και ο Τάσος, κι’ ο Μανώλης με τον Λευτέρη. Στο τέρμα εγώ”)…
Continue reading “Για τηγανιτές μελιτζάνες σαν της παλιάς ταβέρνας”