Την ημέρα που άλλαξε η μαμαδοσύνη μου!
Ήξερα πχ πως τα καλά πιλάφια για να γίνουν ήθελαν να τσιγαριστεί το ρύζι, χρησιμοποιούσαμε αμύγδαλα και σταφίδες στα πιλάφια μας και σάλτσα από κυδώνι στο γουρουνόπουλο μας, το δε μπριαμ θα είχε απαραίτητα δαμάσκηνο. Ως φοιτήτρια άνοιγα φύλλο για πίττες και μαγείρευα μοναστηριακούς λαχανοντολμάδες ( ναι αυτούς με το σπανάκι και το ψάρι μέσα). Όμως, φευ, οι ανάγκες της ζωής, όπως λένε και σε κάτι παλιές ελληνικές ταινίες, μεταξύ δύο συζύγων, δύο πτυχίων και κάτι «εξωκοινοβουλευτικών» δραστηριοτήτων, με μεγάλα ωράρια και εύκολα ντελίβερυ, σταμάτησα να μαγειρεύω.
Βέβαια, κάτι τάρτες, κάτι κονσομέ, κάτι μυστήρια πιάτα μεξικάνικης και κινέζικης κουζίνας, όλο και εύρισκα τον χρόνο να τα μαγειρέψω.
Όμως τι το θέλετε, η κόρη μου είναι ήδη 5 ετών, σχεδόν δηλαδή, και σε λίγους μήνες θα πάψει να τρώει στον παιδικό σταθμό. Ω μη με παρεξηγείτε, ως μωρό την τάιζα, εξαιρετικά πράγματα, πριν πάει δλδ στον παιδικό. Αναρωτιέμαι όμως τώρα αν θα την πείσω να φάει σούπα σαρδέλας με παντζάρι. Αγαπημένα μέχρι σήμερα φαγητά της, αλλά όχι στο ίδιο μενού… Έτσι ξαναξεκίνησα να εξασκώ το παλιότερο επάγγελμα του κόσμου, την Μαγειρική ( όπως πει ότι δεν είναι το παλιότερο αυτό αλλά άλλο, οικτρά γελάται). Το θέμα μου δεν ήταν το τι και και πως, το θέμα μου ήταν και παραμένει το πότε. Σχολάω στις 3.00 παίρνω το παιδί στις 3.30 από τον παιδικό και αύριο από το νηπιαγωγείο και πότε μαγειρεύουμε και πότε τρώμε?? Πότε τρέχουμε για κολυμβητήριο και ακόμα δε ξεκινήσαμε τις γλώσσες. Ομολογώ, φρικτή νοικοκυρά, με απαίσια αντίληψη του χρόνου και με τάσεις να με καταβάλλει η κούραση, μάλλον εύκολα. Έτσι λοιπόν άρχισα να κάνω πρόβες από τώρα για το πότε θα μαγειρεύω, ώστε να τρώμε πριν από τις 5.00. Άγχος, διπλή κούραση, και φυσικά κατσαρόλες στην κουζίνα, μέχρι εκεί πάνω, ειδικά την ώρα που τρώγαμε.
Και, η νεράιδα της μαγειρικής να μου κλείνει πονηρά το μάτι και να καγχάζει για τις ικανότητες μου. Μέχρι πριν από 2 μήνες, που είδα κάτι που άλλαξε το επίπεδο της μαμαδοσύνης μου!
Σερφάροντας στην amazon πέφτω σε μαγειρικά σκεύη. Έλεος μονολογώ ως παλιά βιβλιοπώλισσα, καιρός να δούμε και τον Ελευθερουδάκη να πουλάει παπούτσια και μυτοτσίμπηδα! Παρ όλα αυτά βλέπω κάτι λουλουδάτα, κάτι σικάτα κατσαρολικά, ονόματι slow cooker. Φύση περίεργη, διαβάζω και ξαναδιαβάζω. Και θυμάμαι κάτι σχετικό στο allrecipes. Λοιπόν, παίδες το σκεύος αυτό είναι κατσαρόλα, με απαρτμαν! Ήτοι, αυτοθερμαινόμενο σκεύος, χαμηλής θερμοκρασίας για μαγειρική ενώ εσύ λείπεις από το σπίτι, κλείνει μόνο του και πολύ πολύ απίθανο να σου κάψει το φαγητό. Οι αμερικάνοι θεωρούν ότι διάγουμε έτος slow cooker που συν τοις άλλοις στις μέρες λιτότητας είναι και πολύ χρήσιμο διότι αν και μαγειρεύει ατελείωτες ώρες, καίει τη μισή ποσότητα ρεύματος!.
Οι συνταγές στην πύλη της allrecipes να μου κλείνουν το μάτι, το prevention.com να σιγοψιθυρίζει μαγευτικές υποσχέσεις. Θα το πω! Ενέδωσα! Άνευ ορίων και άνευ όρων. Παρήγγειλα από Αμερική ( τρομάρα μου αυτό που κυκλοφορεί στην Ελλάδα δε μου έκανε) και από Αγγλία εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα να πάρω. Αγόρασα αναγκαστικά και μετασχηματιστή…. Και άρχισα τις δοκιμές. Παρόλα τα λάθη μου, παρ όλες τια αρχικές γκάφες μου, ομολογώ, θα πάρω και ένα ίδιο για το εξοχικό.
Κάνει απίθανες σούπες, αξιόλογα βραστά, μελωμένα όσπρια και ένα είδος ψητών ( αυτό θέλει φινίρισμα στο φούρνο). Αν μαγειρεύετε στη γάστρα, είναι το ίδιο είδος μαγειρέματος. Άπιαστα γεμιστά, πατάτες κάστανο! Βραστές σαλάτες που διατηρούν τη γεύση τους. Με λίγο νεράκι (πάντα από φίλτρο, χωρίς χλωρίνες) και με λίγο λάδι και μπαχαρικά, που παίρνοντας το χρόνο τους να ζεσταθούν, και να μοσχομυρίσουν, θυμίζουν την μαγειρική της γιαγιάς μας. Όχι, δεν είναι για γκουρμέ καταστάσεις, αλλά για αξιοπρεπές νόστιμο ζεστό οικογενειακό γεύμα στην ώρα του.
Για να είμαι ειλικρινής, δε το αφήνω, όπως οι αμερικάνες να μαγειρεύει όταν λείπουμε. Αφ ενός γιατί με την τσίμπλα στο μάτι δε μπορώ να ετοιμάζω το στήσιμο της κατσαρόλας, αφ ετέρου γιατί εντω στο ελλάντα λίγοι ασφαλίζουμε τα σπίτια μας για φωτιά!. Τι κάνω? Αφού κοιμηθούν όλοι και αφού έχω από το απόγευμα βάλει τα λαχανικά να μουλιάσουν στο νερό και έχω (δεν είναι απαραίτητο) κάνει ένα αρχικό βράσιμο το κρέας ( πετάω το νεράκι που έχει βράσει), για το φόβο των διοξινών, στήνω τη κατσαρόλα μου. Λίγο λαδάκι κάτω κάτω, τα λαχανικά και τη σαλτσούλα αν χρειάζεται και τέλος το κρέας ( τις μπριζόλες και μερικές φορές το κοτόπουλα δε τα βράζω). Γαρνίρω με ότι χρειάζεται, αλατάκι, πιπεράκι, ρυθμίζω πόσες ώρες θέλω να ψήνεται και πρέστο! Σε 5 λεπτά είμαι για νάνι και εγώ!!! Στην αρχή έβαζα πολύ νερό, τώρα μερικές φορές βάζω, άλλοτε όχι, στην αρχή δε μπορούσα να κοιμηθώ, ξυπνούσα και το τσέκαρα. Τέλος, στην αρχή, ξυπνούσαμε όλοι κατά τις 5 από τη μυρωδιά του φαγητού, όχι πια, γιατί κλείνουμε την πόρτα της κουζίνας….
Το φαγητό μαγειρεύεται και μετά κλείνει και το διατηρεί θερμό. Ίσως μια μέρα αρχίσω να το βάζω το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά. Όμως ακόμα και έτσι, όταν γυρνάω σπίτι έχω φρεσκομαγειρεμένο φαγητό ( και όχι από την προηγούμενη) και έχω χρόνο να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Η μόνη μου θλίψη είναι ότι δεν αγόρασα το μοντέλο που μπορείς να βάλεις την κατσαρόλα στο μάτι, για αρχικό τσιγάρισμα του φαγητού και η οποία μπαίνει άφοβα στο φούρνο ( και αυτή λέει ότι μπαίνει αλλά δε το διακινδυνεύω……
Για να ασφαλίσω δε τις βιταμίνες στα λαχανικά, πριν τα μαγειρέψω τα περνάω κάτω από καυτό νερό, βλέπετε, διάβασα αυτό το άρθρο στη Wikipedia στο οποίο αναφέρονται τα υπέρ και τα κατά αυτής της μεθόδου και κάποιες καλές ιδέες.
Σ αυτή τη φάση, ως αφ ενός προσπαθώ να μετατρέψω συνταγές σ αυτή τη μέθοδο και αφ ετέρου ψάχνω το νέο γκάτζετ για την μαμαδοσύνη μου ( κάτι είδα για μια σκούπα που σκουπίζει μόνη της,,,)
Δείτε συνταγές για slow cookers στην κατηγορία Slow Cooker.