Οι προγιαγιάδες και οι προπαππούδες μας που ήρθαν πρόσφυγες το ’22 από τη Μικρά Ασία έφεραν μέσα στα μπογαλάκια τους και τις υπέροχες συνταγές τους. Συνταγές που δεν ήταν μόνο για χόρταση αλλά και για να φέρουν χαρά στο τραπέζι και στα πρόσωπα μικρών και μεγάλων.
Και βέβαια από το τραπέζι δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα γλυκά. Τα περισσότερα τα υιοθετήσαμε στην κυρίως Ελλάδα και γλυκαινόμαστε μ’ αυτά μέχρι σήμερα! Για πάρε γλυκά κεράσματα από την Πόλη, τη Σμύρνη και αλλού παρακάτω:
Μουχαλεμπί ή μαλεμπί
Η γλυκιά, απαλή κρεμούλα της Ανατολής, αρωματισμένη με μαστίχα και ροδόνερο που υιοθέτησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας είτε σαν αυτόνομο κέρασμα είτε σαν το ιδανικό τελείωμα ενός εορταστικού γεύματος.
Ισλί ή ιτσλί
Τα ισλί είναι τα μικρασιάτικα “μελομακάρονα”. Σε κάθε δαγκωνιά τους μοσχοβολούν μέλι και κανέλα και τα φτιάχνανε είτε τα Χριστούγεννα είτε σε αρραβώνες για να ξεκινήσει με γλύκα η νέα ζωή του ζευγαριού. Έχουν από πάνω χαρακτηριστικά κεντίδια που γίνονται με ειδικό τσιμπιδάκι και επιτρέπουν στο σιρόπι να ποτίσει καλά το γλυκάκι!
Μπακλαβάς πολίτικος
Τέχνη μεγάλη ο μπακλαβάς και καλύτερα απ’ όλους την κατέχανε οι Κωνσταντινουπολίτες. Δεν ξεχνάμε ότι ο σωστός μπακλαβάς έχει περαστεί φύλλο-φύλλο με αιγοπρόβειο βούτυρο.
Τσουρέκι πολίτικο
Το πολίτικο τσουρέκι έχει ίνες, δεν είναι “αφρός”, μοσχομυρίζει μαχλέπι (κατά κύριο λόγο), μαστίχα και φρέσκο βούτυρο, δεν έχει σκληρή κρούστα και ήταν η μεγάλη χαρά των παιδιών το Πάσχα.
Πολίτικος χαλβάς
Συνηθίζουμε να αποκαλούμε “πολίτικο” χαλβά κάθε σιμιγδαλένιο χαλβά, όμως ο γιορτινός, αυθεντικός πολίτικος χαλβάς φτιαχνόταν με γάλα και βούτυρο. Ο άλλος, ο απλός ήταν για τις νηστείες.
Κιουνεφέ
Ιδιαίτερο γλυκό που συνδυάζει το φύλλο κανταΐφι με μια τυρένια κρέμα. Δύσκολο να φτιαχτεί στις συνθήκες της προσφυγιάς αφού το τυρί ήταν ακριβό και δυσεύρετο. Ωστόσο η συνταγή πέρασε στα ζαχαροπλαστεία που άνοιξαν στα μετέπειτα χρόνια οι απόγονοι των μικρασιατών προσφύγων κι έτσι το γνωρίσαμε σήμερα κι εμείς.
Μπουγάτσα
Ευγνωμοσύνη μόνο για την τέχνη της μπουγάτσας με χειροποίητο φύλλο αέρος που έφεραν μαζί τους οι μικρασιάτες πρόσφυγες και ξεκινώντας από τις Σέρρες και τη Θεσσαλονίκη κατέκτησε με τη νοστιμιά της ολόκληρη την Ελλάδα. Φαντάζομαι ότι συμφωνείς.
Παγωτό Ντοντουρμάς
Το παγωτό που… δεν λιώνει και που το ιδιαίτερο συστατικό του είναι το σαλέπι.
Ραβανί
Γνωστή και πολύ αγαπημένη πια γεύση που μας συνοδεύει παντού. Το πολίτικο ραβανί συνοδεύεται από πάνω με γλυκιά άσπρη κρέμα.
Σάμαλι
Απλό γλυκάκι, σιροπιαστό που μοσχοβολάει μαστίχα. Έκανε… καριέρα για χρόνια και στα γήπεδα όπου το έμαθε ο πολύς κόσμος όταν το πουλούσαν με το κομμάτι στους δίσκους ανάμεσα σε άλλα καλούδια.
Σεκέρ παρέ
Το ελαφρά σιροπιαστό μπισκοτάκι με σιμιγδάλι που συνόδευε το απογευματινό τσάι στα σπίτια της Πόλης και της Σμύρνης. Κολλάς μαζί του!
Καζάν ντιπί
Καζάν ντιπί σημαίνει “ο πάτος του καζανιού”. Ο μύθος λέει ότι ο ζαχαροπλάστης του σουλτάνου έκαψε κατά λάθος το (βουβαλίσιο) γάλα που κόλλησε στον πάτο του καζανιού κι έτσι προέκυψε η καμένη – καραμελωμένη πεντανόστιμη κρέμα!
Κουλουράκια σμυρνέικα
Τα σμυρνέικα κουλουράκια που έφτιαχνε η γιαγιά, ή θεία ή η μαμά σου, που λατρεύεις να βουτάς στον καφέ ή στο γάλα, που πέρασαν από γενιά σε γενιά και έγιναν κληρονομιά όλων των σημερινών Ελλήνων.
Κάθε φορά που θα γλυκαίνεσαι με αυτές τις όμορφες κι αγαπημένες γεύσεις, θα θυμάσαι και λίγο τους μικρασιάτες προγόνους, τους δικούς σου ή των φίλων σου. Αν έχεις κι εσύ στην οικογένεια συνταγές μικρασιάτικων γλυκών, κάνε ένα βηματάκι παραπέρα και μοιράσου τις με την παρέα μας. Έτσι η ζωή μας θα γίνει ακόμα πιο γλυκιά και πιο πλούσια σε γεύση!
Απάντηση