“Γάλλος chef παντρεύει κρουασάν με ντόνατς, σε μία (όχι και τόσο) σεμνή τελετή στο εργαστήριό του στη Νέα Υόρκη”. Η είδηση υπάρχει σε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου, όπως παλιότερα υπήρχε η είδηση για τους γάμους του δήμαρχου της Τήλου…
Εάν σας φαίνονται κοινότυπα τα ντόνατς και πασέ τα κρουασάν, τότε ο καλός μας Γάλλος είναι ο άνθρωπός σας! Μόλις πριν από λίγους μήνες ξεκίνησε από την άλλη όχθη του Ατλαντικού μία μανία που δύσκολα μπορεί να τη χωνέψει ο νους μας, και που γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο.
Για να μη σας πιάσουν αδιάβαστες, ρίξτε μια ματιά στο κείμενο που ακολουθεί. Για δεύτερη… δεν ξέρω εάν θα το κάνετε…
Ας ξεκινήσουμε από το αξίωμα ότι οι Αμερικάνοι δεν είχαν ποτέ κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα να προκαλούν νέες μανίες (πιο…“δόκιμα”, να δημιουργούν καινούργιες διατροφικές τάσεις), ρίχνοντας μαζί και αναμειγνύοντας υλικά αλλά και ιδέες ανομοιογενείς μεταξύ τους.
Τις περισσότερες φορές, οι “παλαβομάρες” αυτές δεν είναι παρά εκδηλώσεις μιάς…σκανδαλώδους και εξωφρενικής λαιμαργίας που τους πιάνει (έχετε ποτέ ακούσει για τα Luther Burger (ή και doughnut burger), με τα γλασαρισμένα ντόνατς στη θέση των γνωστών στρογγυλών ψωμιών; Δείτε τα και θα μου δώσετε δίκιο!!! Και, εάν δεν σας φθάνει μόνο αυτό το παράδειγμα…ακόλαστης λαιμαργίας και θέλετε κι’ άλλο, δείτε και την… “Pizzabon”, από την Cinnabon, που παρουσίασε μία νέα δημιουργία της όπου μετατρέπει το γνωστό ζυμαρένιο γλυκάκι σε μία αλμυρή περιπέτεια “αρτηριακής απόφραξης”, αντικαθιστώντας την κανέλα με σάλτσα ντομάτας(!), τη γέμιση με πεπερόνι (!!) και το επιφανειακό γλάσο με τυρί (!!!). Δεν μπορεί, θα πεισθείτε…).
Και για να μη κατηγορούμε μόνο τους Αμερικανούς, δείτε τι κάνουν και αυτοί οι… ανυπέρβλητοι Σκωτσέζοι, με τις “Deep- fried Mars bar” (http://en.wikipedia.org/wiki/Deep-fried_Mars_bar) τους οι οποίοι, βουτηγμένες σε ένα χυλό που χρησιμοποιείται συνήθως για “βαθύ τηγάνισμα” (“deep-frying”) ψαριών, λουκάνικων ή άλλων παρασκευών με κουρκούτι, οι αθεόφοβοι τηγανίζουν τις γνωστές, κοινές, μπάρες Mars σοκολάτας (!!!). Τι κι αν η ίδια η Mars τους… αποπήρε (τους έκραξε, κοινώς), αυτοί κατάφεραν να τις μετατρέψουν σε ένα παραδοσιακό τους έδεσμα και μάλιστα με σημαντικές πωλήσεις, ιδιαίτερα στον νεαρόκοσμο και στους τουρίστες…
Οι περισσότερες από αυτές τις…παραξενιές μάλλον επινοήθηκαν μετά από μια μακριά νύχτα ποτού και κραιπάλης, από κάποιον που τόλμησε εκεί που οι άλλοι δεν τολμούν. Και τις περισσότερες επίσης φορές, παραμένουν μέσα στους τέσσερις τοίχους του bar ή του εστιατορίου όπου γεννήθηκαν, και μόνο εκεί μπορείς να τις γευθείς. Είναι σπάνιο να καταφέρουν να γίνουν ευρέως γνωστά και να γίνουν παγκόσμια τάση.
Ε, τα Cronuts™ είναι μία τέτοια περίπτωση! Και, μάλιστα, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήσαν το αποτέλεσμα μιας… επικής κρασοκατάνυξης, αλλά έμπνευση ενός καταξιωμένου chef (Dominique Ansel), που έχαιρε ήδη μεγάλου σεβασμού και πριν από αυτή του την επινόηση. Το κλασικό (και αρχικό) Cronut πήρε 2 μήνες δοκιμών και πάνω από 10 συνταγές (τροποποιήσεις), έως ότου τελειοποιηθεί και καταλήξει ο εμπνευστής τους στη τελική μορφή τους. Διότι τα Cronuts δεν είναι απλά “ζύμη κρουασάν που έχει τηγανισθεί σαν να επρόκειτο για ντόνατ”, κι ας παρουσιάζονται από πολλούς σαν τέτοια. Γίνονται από μία ειδική ζύμη πολλαπλών στρώσεων (με βάση τη συνταγή του chef –ως εκ τούτου και το trademark), η οποία στη συνέχεια στεγανοποιείται και κατόπιν τηγανίζεται σε ειδικό λάδι από κουκούτσια σταφυλιού (grapeseed oil)!!! και σε συγκεκριμένη θερμοκρασία. Μόλις τηγανισθούν, κάθε Cronut περνάει από τρία στάδια στα οποία του προστίθενται τα υπόλοιπα υλικά που το νοστιμεύουν: 1) κυλιέται μέσα σε ζάχαρη, 2) παραγεμίζεται με κρέμα και 3) επικαλύπτεται με γλάσο. Η όλη διαδικασία διαρκεί έως και 3 ημέρες (παρ’ ότι αναφέρεται έτσι στο επίσημο site του Dominique Ansel Bakery, έχω την εντύπωση ότι πρόκειται περί λάθους και στη πραγματικότητα πρόκειται για “ 3 ώρες ”, αλλά μέσα σε όλα τα παλαβά αυτό θα ήταν το μικρότερο…), και τα Cronuts τρώγονται καλύτερα όσο είναι φρέσκα, δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Κάπου διάβασα ότι μετά από το 6ωρο χάνουν την… ασταθή ισορροπία μεταξύ αφράτου και τραγανού.
Με αυτές τις… ”προδιαγραφές”, η τρέλλα των Cronuts δεν χρειάσθηκε περισσότερο από 6 μήνες για να περάσει σε όλο τον κόσμο και η φρενίτιδα για να δοκιμάσουν αυτά τα πρωτότυπα γλυκά –παρά την υψηλή τιμή τους που φθάνει τα 5$ το κομμάτι– ήταν τέτοια που το επίσημο site της επιχείρησης δίνει πολύ συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες για το πώς να στηθεί ο κόσμος στις ουρές και να περιμένει το απατηλό αυτό όνειρο της νέας ζαχαροπλαστική μόδας.
“ Οι γραμμές αναμονής αρχίζουν έξω από το κατάστημα 2,5 ώρες πριν από την έναρξη του ωραρίου (ανοίγουμε στις 8πμ από Δευτέρα έως Σάββατο και στις 9πμ τις Κυριακές). Παρακαλούμε σημειώστε ότι δεν είμαστε επίσημα ανοικτοί πριν από τις αναγραφόμενες πιο πάνω ώρες λειτουργίας μας, κατά συνέπεια δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε ουρές οι οποίες θα σχηματίζονται νωρίτερα. Ως γενικός κανόνας, εάν φτάσετε πριν από τις 6πμ, σε εργάσιμη μέρα, έχετε μεγάλες πιθανότητας να πάρετε Cronut™. (Τα Σαββατοκύριακα η ζήτηση τείνει να είναι μεγαλύτερη) Παρακαλούμε σημειώστε ότι υπάρχει ένα όριο εξυπηρέτησης που δεν υπερβαίνει τα 2 άτομα για in-store αγορές. Όσο είστε στην ουρά, παρακαλούμε να είστε διακριτικοί με τους κατοίκους της γειτονιάς, καθώς και με τους υπόλοιπους στη γραμμή ”
Από την τελευταία φράση γίνεται αντιληπτό ότι θα υπήρξαν κάποια “περιστατικά” argy–bargy (έντονων συζητήσεων και διαφωνιών, “αίματα που άναψαν” που λέμε και εμείς) στην ουρά. Φαντασθείτε έναν “ κρουασανεξαρτώμενο ”, ένα… “ πρεζόνι της ζαχαροπλαστικής ”, να στέκεται για πάνω από 2 ώρες στην ουρά και να του πουν ότι ξεπουλήθηκαν όλα τα Cronuts του μαγαζιού!!!! Θα έχετε μία εικόνα από τις ουρές σε ελληνική εφορία την τελευταία ημέρα πληρωμής των τελών αυτοκινήτου. Α να γειά σας, κάτι τέτοιο γίνεται!!!
Δεν είναι καθόλου περίεργο, λοιπόν, που γρήγορα αναπτύχθηκε μία μαύρη αγορά Cronuts, η οποία είναι σήμερα ακμάζουσα, με “τοξικομανείς της ζαχαροπλαστικής” να είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ακόμη και 40$ (!!!) για μία “δόση”.
Α, γίνονται και… προ-κρατήσεις!!! Παραγγελίες από τηλεφώνου ή μέσω internet, αλλά και εκεί θα πρέπει να ακολουθήσετε τις οδηγίες!!! Μόνο τις Δευτέρες, όταν και ανοίγει στις 11πμ μία λίστα (!!!) η οποία “είναι πολύ μικρή (γι΄ αυτό και μας προτρέπουν να είναι η έσχατη των επιλογών μας), δέχεται παραγγελίες για “ μέχρι 6 Cronuts το άτομο ” και, κοιτάξτε, εάν το τηλέφωνο δείχνει κατειλημμένο ή βγαίνει το μήνυμα “το mailbox είναι γεμάτο”, μη μας τα ζαλίζετε, σημαίνει ότι το τηλέφωνο είναι απασχολημένο με παραγγελία κάποιου άλλου πελάτη και πρέπει να ξανακαλέσετε”. Το “παρακαλούμε” τους μάρανε!!!. Οι προ-κρατήσεις είναι για μόνο 2 εβδομάδες μετά (δεν μπορείτε δηλαδή να κάνετε κράτηση για το μωράκι που χθες είδατε στον υπέρηχο ότι θα έχετε με το καλό μετά από εννέα μήνες, ούτε και για τη φιέστα που σκοπεύετε να οργανώσετε μόλις πάρει πτυχίο το καμάρι σας της 2ας Δημοτικού!!!) και σήμερα (20 Ιανουαρίου) στο site τους (που ενημερώνεται κα θη με ρι νά), αναφέρει ότι έχουν κλείσει οι προ κρατήσεις μέχρι και τη 2 η εβδομάδα του Φεβρουαρίου!!!
Εάν θέλετε, σας δίνουμε και τις γεύσεις που προγραμματίζουμε να βγάλουμε τους επόμενους μήνες… Γιατί τα Cronuts™ βγαίνουν σε μία μόνο γεύση κάθε μήνα!!! Έτσι, για να το συνδυάσετε με το ζώδιο του αγαπημένου που… προβλέπετε ότι θα έχετε εκείνη την εποχή: Rose Vanilla για τον Μάιο, Lemon Maple για τον Ιούνιο, Blackberry Lime για τον Ιούλιο, Coconut για όταν θα είναι παχιές οι μύγες, Fig Mascarpone για το Σεπτέμβριο, Apple Creme Fraiche για τον Οκτώβριο, Salted Dulce de Leche για το Νοέμβριο, Valrhona Chocolate Champagne (όχι παίζουμε!!!) για το Δεκέμβριο… Όσο για τώρα, τον Ιανουάριο, όσοι στηθούναπό τα χαράματα στην ουρά (διότι οι παραγγελίες είπαμε, έχουν κλείσει) θα τα απολαύσουν σε γεύση Peanut Butter Rum Caramel !!! Ένα εισιτήριο για Νέα Υόρκη, βρε παιδιά!!!
Μα τι είναι επιτέλους αυτό το καινούργιο “ναρκωτικό”, γιατί γίνεται όλος αυτός ο κακός χαμός για τα γλυκάκια αυτά; Κάποιοι τα θεωρούν απλώς εκφράσεις της παρακμιακής κατάστασης στην οποία έχει εισέλθει η ζαχαροπλαστική. Σαν όλες τις “ουσίες”, βρίσκουν κόσμο έτοιμο που θέλει να ξεφύγει από την καθημερινότητα. Κάποιοι πάλι (οι ουρές στα σημεία πώλησης αυτό δείχνουν) σαν ιδιαίτερα επιτυχείς εκφράσεις ενός καινοτομικού τρόπου σκέψης ορισμένων ανθρώπων. Από το όλο πνεύμα αυτού του κειμένου, ίσως καταφέρετε να αντιληφθείτε προς πια πλευρά κλείνω του λόγου μου. Και αν το βρείτε, μία συσκευασία με 12 cronuts μέσα, σας περιμένει για να επιβραβεύσει την επιτυχημένη σας μαντεψιά!!! Πως και 12;;; Έ, έχω τις γνωριμίες μου, οι ουρές και τα απασχολημένα τηλέφωνα είναι για άλλους…
Τα νέα αυτά γλυκάκια, πάντως, είναι πλούσια σε γεύση αλλά πολύ ελαφριά σε υφή, κολλώδη (σαν τους λουκουμάδες) αλλά και ελαφρά τραγανά ταυτόχρονα. Τώρα που η ιδέα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, ο καθένας προσπαθεί να φτιάξει τον δικό του συνδυασμό υφής/γεύσης/υλικών, αλλά όπως σε όλα τα κλασσικά πράγματα, είναι η ζαχαροπλαστική τεχνική του εμπνευστή τους και όχι απλώς ο συνδυασμός των υλικών που τελικά θα κάνουν τη διαφορά μεταξύ των Cronuts™ και των λοιπών παρόμοιων ζυμαρένιων γλυκών αυτού του είδους, των Dosants (γλυκά πολύ παρεμφερή με τα Cronuts, αλλά όχι Cronuts. Που έχουν μία μεγαλύτερη ιστορία (παρασκευάζονται και προσφέρονταν ήδη μία 5ετία, από το 2008, στο Worcester της Μασαχουσέτης) ή των Dough-sants, (και αυτά πολύ παρεμφερή με τα Cronuts, αλλά μεταγενέστερα, μία σαφής προσπάθεια αντιγραφής τους από έναν ζαχαροπλάστη/φούρναρη στο Pittsburgh. Και στις δύο περιπτώσεις είναι σαφής η προέλευση της ονομασίας, από τη σύνθεση των δύο λέξεων: Do ug hnut + Crois sant = = Do sant (ή Dough nut + Crois sant = Dough sant)
Πριν κλείσουμε αυτό το κείμενο, ας δούμε τι είναι τελικά ένα Cronut™;
• Το Cronut™ είναι η ζαχαροπλαστική δημιουργία ενός Γάλλου chef, του Dominique Ansel, που την επινοήθηκε στο αρτοποιείο του στο Soho της Νέας Υόρκης. Εάν ένα κρουασάν είχε μια “παράνομη σχέση”, an “unfair” που λένε σε εκείνα τα μέρη, με ένα ντόνατ, ο καρπός του έρωτά τους θα ήταν ένα… Cronut™. Ένας μιγάς της ζαχαροπλαστική, συνεπώς
• Αυτό το υβρίδιο κρουασάν/ντόνατ ξεκίνησε την πορεία του στις 10 Μαΐου του 2013 και από τότε οι οπαδοί του (σαν να λέμε οι “Cronut™ fans”) έχουν απλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, από το Βερολίνο μέχρι τη Σιγκαπούρη και από τη Μελβούρνη μέχρι το Λος Άντζελες, καθιστώντας το πιο έντονα συζητημένο ζυμαρένιο dessert στην ιστορία.
• Το σήμα κατατεθέν στη λέξη Cronut™ είναι ένδειξη γνησιότητας και αυθεντικότητας ότι πρόκειται για το πρωτότυπο γλυκό. Και αυτό διότι, από τη στιγμή που η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, έχουν υπάρξει τόσες απομιμήσεις και τόσες παραλλαγές, που το original κατοχυρώθηκε και απέκτησε του trademark του.
Υποθέτω ότι πολύ σύντομα η τρέλλα αυτή θα πιάσει και τους έλληνες. Ήδη βρίσκει κανείς στο internet συνταγές στα ελληνικά για “απομιμήσεις ” του γλυκού (μια και η συνταγή είναι μυστικό του chef, επτασφράγιστο υποθέτω και τη διαφορά την κάνει, όπως είπαμε, η τέχνη και όχι μόνο τα υλικά…). Κάποια στιγμή ίσως τα επιχειρήσουμε και στο σπίτι, οπότε θα σας δώσω και τη δικής μας εκδοχή. Μέχρι τότε, είπαμε, “ένα εισιτήριο για Νέα Υόρκη, και γρήγορα”…
Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου είναι από το wikipedia. Το ίδιο και η φωτογραφία του Luther Burger.
Απάντηση