Η Τήνος είναι το νησί μου. Αν δεν το έχετε κάνει τάμα στην Παναγία να μας επισκεφθείτε τότε… έχετε πολλούς λόγους να το τάξετε στον εαυτό σας και ένας από αυτούς είναι ότι στην Τήνο τρώμε πολύ καλά!
Από πού να ξεκινήσω; Μα από τις πρώτες ύλες φυσικά. στην Τήνο ο κόσμος έχει μικρά μποστάνια όπου μεγαλώνει τα ζαρζαβατικά του: αγκινάρες, αμπελοφάσουλα, ντομάτες, μελιτζάνες. Όλα αυτά μεγαλώνουν με λιγοστό νερό γι’ αυτό τα λέμε ξερικά κι έχουν ξεχωριστή, πιο γεμάτη γεύση από τα αντίστοιχα λαχανικά μιας εύφορης πεδιάδας.
Οι αγκινάρες είναι σήμα κατατεθέν του νησιού, και συνηθισμένα πιάτα είναι αγκινάρες με κουκιά, ομελέτα με αγκινάρες και αγκιναρόπιτα. Για να γευόμαστε τη νοστιμιά τους και εκτός εποχής συσκευάζονται και πωλούνται σε γυάλινα βαζάκια μέσα στην άλμη, στο ξύδι ή στο λάδι – τέλειος μεζές για ουζάκι ή ρακί. Το ρακί που φτιάχνεται στην Τήνο αρωματίζεται με μάραθο και λέγεται στρουφλιά (ή στροφυλιά). Τα τελευταία χρόνια αποκτήσαμε στο νησί και μια μικροζυθοποιία την πασίγνωστη πλέον Νήσος.
Τα τηνιακά αμπελοφάσουλα είναι από τα πιο νόστιμα που κυκλοφορούν στην αγορά και μπορούμε να τα απολαύσουμε βραστά με λάδι και λεμόνι. Είναι πολύ ταιριαστή σαλάτα για ψητά κρεατικά.
Οι τηνιακές ντομάτες είναι γλυκύτατες και ζουμερές – με λίγο αλάτι, λάδι και μισή χούφτα κάπαρη που παράγει άφθονη το νησί είναι το ιδανικό πιάτο για ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ (με άφθονο ψωμάκι για να βουτάτε μέσα στο ντοματόζουμο). Και φυσικά φτιάχνουμε λιαστές ντομάτες που διατηρούνται είτε μέσα στο λάδι είτε αποξηραμένες για να φυλάξετε τη γεύση του καλοκαιριού και μέσα στο χειμώνα!
Στην Τήνο εκτρέφουν ακόμα ζώα με τον παραδοσιακό τρόπο. Αγελάδες (θα τις δείτε να βόσκουν σε περιφραγμένα χωράφια), γουρούνια, λίγα πρόβατα και κατσίκια. Σε παλιότερες εποχές το μοσχάρι Τήνου ήταν ξακουστό και προμήθευε κάθε κρεοπώλη της Αθήνας που σεβόταν τον εαυτό του. Σήμερα το μοσχαρίσιο κρέας προορίζεται κυρίως για εσωτερική κατανάλωση. Άμα βρείτε ντόπια μοσχαρίσια μπριζολίτσα να την τιμήσετε, με λεμόνι και ντόπια ρίγανη – είναι λίγο σκληρή αλλά θα σας αποζημιώσει η γεύση της! Εδώ και πολλά χρόνια έχει τυποποιηθεί το αγελαδινό γάλα που έχει πλούσια γεύση και πωλείται σε όλα τα σουπερμάρκετ και τα μπακάλικα του νησιού. Και έχουμε δύο τυροκομεία! Οι λέξεις βολάκι, μαλαθούνι, πέτρωμα, καρίκι σας λένε τίποτα; Δεν είναι ξένη γλώσσα, είναι ονόματα τοπικών τυριών της Τήνου που ξεχειλίζουν από νοστιμάδα! Και φυσικά τηνιακή γραβιέρα και κοπανιστή που γίνανε γνωστές στον κόσμο από παλιότερα.
Η εκτροφή του χοίρου ήταν μεγάλη υπόθεση σε ένα τηνιακό σπίτι τα παλιά χρόνια. Σήμερα τα χοιροσφάγια γίνονται από επαγγελματίες χασάπηδες αλλά οπωσδήποτε να δοκιμάσετε λουκάνικο Τήνου, ψημένο στο κρασί και αρωματισμένο με σπόρους μάραθου και το αλλαντικό λούζα που φτιάχνεται από χοιρινό κόντρα φιλέτο που παστώνεται στο αλάτι, εμβαπτίζεται στο κόκκινο κρασί και πασπαλίζεται με πιπέρι, μπαχάρι και μάραθο. Στο νησί σερβίρουν παντού φουρτάλια, μια αφράτη ομελέτα με ροδέλες πατάτας και κομμάτια από αυτό το ντόπιο λουκάνικο.
Τα καΐκια φέρνουν καθημερινά μικρές ποσότητες νόστιμων ψαριών που καταλήγουν στην ψαραγορά και τις ταβέρνες του νησιού μας. Εδώ ισχύει ο κανόνας ό,τι πιάσει ο ψαράς, που είναι πάντα φρεσκότατο!
Και βέβαια ένα σωστό γεύμα κλείνει με γλυκό! Στα τηνιακά νοικοκυριά φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού όπως και σε κάθε άλλη γωνιά της Ελλάδας. Χάρμα είναι τα τηνιακά αμυγδαλωτά (είτε ψημένα είτε άψητα, τα λεγόμενα ροδίνια που είναι και η αδυναμία μου), τα λυχναράκια και οι τσιμπητές, περίτεχνες, γλυκιές τυροπιτούλες πασπαλισμένες με ζάχαρη.
Περισσότερα για τις γεύσεις της Τήνου μπορείτε να μάθετε αν έρθετε στο φεστιβάλ τοπικής γαστρονομίας Tinos Food Paths που γίνεται τα τελευταία 4 χρόνια στο νησί κάθε Μάιο και από την ιστοσελίδα http://www.greekgastronomyguide.gr/tinos/. Πάω τώρα να τσιμπήσω κάτι γιατί γράφοντας για τηνιακά καλούδια μου άνοιξε η όρεξη!
Συνταγές
Απάντηση