Τα παιδιά στην κουζίνα, όπως λέμε τα παιδιά στη βουλή (και ίσως τα κατάφερναν καλύτερα από τους αληθινούς βουλευτές).
Πέρυσι ξεκινήσαμε με τον αρτοπαρασκευαστή, με την μικρή μου Κιτσενέττα να κάνουμε μαζί ψωμί. Το ζήταγε απεγνωσμένα να βοηθήσει στη κουζίνα και ως πρώτη, επιστημονική άποψη σκέφτηκα, να της κάνω το χατίρι για να την ξεφορτωθώ. Η δεύτερη, πιο λογική σκέψη, του να μη δίνω μάχες που είναι να χάσω συνηγόρησε σ’ αυτό και έκτοτε κάναμε μαζί ψωμί (η μικρή δηλαδή μέτραγε την ποσότητα και την έριχνε στο μηχάνημα και μετά πάταγε τα κουμπιά). Το αποτέλεσμα ήταν μια αιώνια σκονισμένη με αλεύρια κουζίνα και ζάχαρες και αλάτια παντού σκορπισμένα. Δε μπορώ να πω ότι δεν απολάμβανα το χάος που δημιουργούσε, έστω και αν αυτό σήμαινε ότι κατά 70% του χρόνου η κουζίνα θα είχε ένα αδιευκρίνιστο χάος. Βέβαια μετά από καμία δεκαριά φορές το κατέκτησε το σπορ, το βαρέθηκε και το παράτησε
Κατά τη διάρκεια του έτους, στην σχολή γονέων που λειτουργούσε άτυπα στον παιδικό σταθμό της (Εύγε στην κα Φρόσω του Γ Παιδικού Σταθμού Ελληνικού), έμαθα, όπως και άλλοι γονείς, ότι μια μελέτη έδειξε πως παιδιά που ασχολούνται στην κουζίνα τα πάνε καλύτερα στο σχολείο. Αυτό γιατί λέει
- Μέσα από την μαγειρική μαθαίνουν νέες λέξεις και έννοιες (ρατατουιγ!)
- Μαθαίνουν αριθμητική (μέτρημα, πρόσθεση, αφαίρεση).
- Συντονίζουν κινήσεις
- Σχεδιάζουν, προγραμματίζουν, ακολουθούν συγκεκριμένες οδηγίες.
- Συνδέουν αίτιο με αποτέλεσμα.
- Κατανοούν καλύτερα την έννοια των ψωνίων και της οικονομίας.
- Μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα και να ορίζουν τον χώρο τους.
- Συνδέουν την ύπαρξη τους με το φυσικό περιβάλλον ( τι είναι οι ντοματούλες, που μεγαλώνουν και τέτοια συναφή).
- Εμπλουτίζονται με ένα σωρό γνώσεις ( βοτανολογία, ζωολογία, χημεία, φυσική κλπ) μια που δίνεται συγκεκριμένη αφορμή, που δίνει νόημα στις γνώσεις αυτές και μ αυτό τον τρόπο τις σταθεροποιεί πιο γρήγορα (πχ σχέση θερμότητας νερού με βρασμό και δημιουργία ατμού και σύνδεση με το φαινόμενο της βροχής)
- Συνδέονται καλύτερα με τους γονείς που κάνουν αυτή την κοινή δραστηριότητα μια που πολλές φορές είναι και αφορμή για περισσότερο ποιοτικό χρόνο ( και οι γονείς κατανοούν καλύτερα τον τρόπο λειτουργίας των παιδιών τους)
- Αποκτούν τα παιδιά καλύτερη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση με το αποτέλεσμα που παράγουν, Αισθάνονται λειτουργικό μέρος της οικογένειας.
- ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ μαθαίνουν να μαθαίνουν, μια λειτουργία που ακολουθεί τον άνθρωπο σε όλη τους τη ζωή και την κάνει ευκολότερη.
Έτσι λοιπόν, βγήκα στον πηγαιμό για την Ιθάκη, παρέα με την Κιτσινέττα μου (αν δε το καταλάβατε είναι ένα από τα υποκοριστικά του μικρού ιερού τετραμισάχρονου τέρατος). Αποκτήσαμε μεγάλη εκτίμηση στον αρακά που τον καθαρίζουμε μαζί, σπάμε ένα ένα τα φασολάκια μαζί, ξεφλουδίζουμε (ναι σας λέω ξεφλουδίζουμε) τα ξερά κρεμμύδια ένα προς ένα φύλλο! Ανακαλύπτουμε συνταγές που να μπορούμε να τις κάνουμε μαζί, από κουλουράκια ως σαλατούλες που κόβονται με το χέρι και φυσικά στήνουμε μερικές φορές μαζί και το κανονικό φαγητό της οικογένειας, αν και προτιμώ να το κάνω όταν επιτέλους οι βάρβαροι κοιμούνται. Ήτοι, πατατούλα προς πατατούλα, φασολάκι προς φασολάκι τα τοποθετεί στο slow cooker που είναι για εμάς ότι ήταν για την μαμά μου η χύτρα ταχύτητας. Γεμίζουμε σπυράκι σπυράκι τα γεμιστά και πανάρουμε τα σνίτσελ παρέα. Μερικές φορές με μαλώνει που είμαι ακατάστατη αλλά αντιπαρέρχομαι. Η ελπίδα μου είναι ότι σε λίγα χρόνια το μοντεσσοριανό μου απόκτημα θα μαγειρεύει μόνο του και ο μόνος μου φόβος ότι μόλις τα καταφέρει θα χάσει κάθε ενδιαφέρον για αυτό!
Απάντηση